@marysjabbens ken ik van twitter. Ze vroeg mij mee te doen aan een bloginterview. De vragen zijn dus van haar. De antwoorden van mij.
Wil je je even voorstellen?
(Ik zie ineens dat ik geen informatie over mezelf op deze blog heb staan. Dat komt op mijn 'te-doen-lijst'.) Ik ben Anneke van Bostelen. Moeder van drie zonen van 11, 9 en 4 jaar. Geboren op zesentwintig september negentienhonderdzeventig. Ik heb Nederlands gestudeerd en ben een groot taalliefhebber, maar geen taalpurist. Ik vind het vooral interessant wat je met taal kunt doen, hoe je er mee kunt spelen, wat je er mee kunt bereiken, wat het met mensen kan doen, welke invloed het op de samenleving heeft. En ook de combinatie beeld en taal heeft mijn belangstelling. Ik hou nog een blog bij waarbij dit duidelijker naar voren komt: www.letterkundig.blogspot.nl. Een blog over letters in alle soorten en maten.
Wat is de reden dat je bent gaan bloggen?
Ik wil schrijven, ik moet schrijven, ik heb een drang om te schrijven. Waarschijnlijk omdat het mijn gedachten ordent, beter dan wat dan ook. En misschien wil ik ook gewoon wel creëren. Want naast schrijven, teken en fotografeer ik ook graag (maar veel te weinig). Ik ben pas gaan bloggen toen ik ben gaan twitteren, ik vond dat je met een reden moest twitteren. Dat vind ik nu allang niet meer, maar in 2010, toen ik met mijn andere blog begon, nog wel. Ik kreeg na een tijdje het gevoel dat ik over meer onderwerpen wilde schrijven en bloggen en ben in een opwelling deze blog begonnen, met een vreselijk slechte naam. De gedachte is dat ik schrijf over wonen (ik verslind woonbladen en wil stiekem stilist worden). Werken (of het gebrek aan werk, zoals nu het geval is). En waarderen (dat is nogal een breed begrip, het omvat alles wat ik kan waarderen). In de praktijk gebruik ik de blog om te schrijven over wat mij persoonlijk bezighoudt.
Hoe lang blog jij al?
Sinds augustus 2010, meen ik. Deze blog heb ik sinds begin 2012. Ik had het trouwens veel eerder moeten doen.
Hoe vaak blog jij?
Dat verschilt, van dagelijks tot aan halfjaarlijks. Ik wil eigenlijk elke dag wel iets schrijven, maar dat lukt in de praktijk niet. En soms 'vergeet' ik het een tijdje en zijn er zo weer een paar maanden voorbij. Dan volgt de periode dat ik me schuldig ga voelen en boos op mezelf ben ('Waar is je zelfdicipline? Dit is toch wat je wilt? Waarom doe je er dan niks aan?') Maar het gebeurt ook dat ik lastig vind om over iets te schrijven, terwijl ik het wel graag wil delen. Zo heb ik al een paar stukjes geschreven, maar niet gepubliceerd.
Heb jij vaste tijden waarop jij je blog schrijft?
Nee. Vaak 's avonds, soms op de dag. Soms als de jongste stilletjes op de Ipad zit en ik alleen even mijn mail wil checken en dan snel, snel een stukje ga schrijven, wat altijd langer duurt dan ik wil, waardoor ik me weer schuldig ga voelen, omdat hij dan nog steeds op de Ipad zit in plaats van verantwoorde puzzels zit te maken...
Heb je altijd een thema of idee waarover je wilt bloggen of komt dat pas als je er voor gaat zitten?
Soms wil ik gewoon schrijven om het schrijven. Maar vaak weet ik van te voren wel dat wat in mijn hoofd borrelt, al dagenlang, er uit moet. Dan heb ik al halve zinnen gevormd, een opbouw gemaakt en de boel gestructureerd.
Blog jij over alles?
Nee, ik vind niet alles leuk en interessant. Maar ik houd me bij deze blog niet echt aan een strak thema. (Bij mijn andere blog uiteraard wel. Dat is overigens wel makkelijker.) Ik blog alleen wat mij bezighoudt en dat kan van alles zijn. Maar ik heb ondertussen ook al weer ideeën voor nog zo'n 10 andere blogs. Misschien dat ik daar ooit nog eens tijd voor vind...
Hoe zou je jouw blogs omschrijven?
Mijn andere blog is een puur informatieve en vermakelijke blog over letters. Deze blog is persoonlijker en voelt kwetsbaarder. Maar dat komt omdat ik hier meer van mezelf laat zien en over mijn kinderen schrijf. Ik vind dat een moeilijke combinatie, omdat ook zij kwetsbaar zijn en jong en recht op privacy hebben.Terwijl ik een sterke behoefte heb om te schrijven over mijn worstelingen en wat ik tegenkom in mijn zoektocht naar begrip en erkenning. En ik merk dat ik ook anderen kan helpen met wat ik schrijf. Tot nu toe heb ik (bijna) alleen geschreven over de jongste die ESM heeft. (Dat staat voor Ernstige Spraak Moeilijkheden.)
In hoeverre en waarom houd jij rekening met jouw lezers, of doe je dat helemaal niet?
Ik schrijf een blog om te kunnen delen, ook met vreemden. Anders zou ik het bij brieven kunnen houden. Of een dagboek. Ik probeer het dus goed leesbaar te maken. Ik probeer om geen taal- en typefouten te maken. Maar ik schrijf toch ook voor mezelf, op de manier die ik fijn vind. Het is een beetje dubbel dus.
Zijn er onderwerpen waarover je wilt schrijven maar het nog niet durft/wil/kan?
Ja. Dat gaat met name over mijn twee andere kinderen die ouder zijn. Er liggen al een paar stukjes klaar, maar ik twijfel. Het is internet, het blijft voor eeuwig in dat wereldwijde web hangen. Het baat misschien wel, maar schaadt het dan ook?
Hoe belangrijk zijn de statistieken voor jou?
Voor deze blog houd ik ze niet zo bij, ik kijk er wel eens naar, maar het is niet zo spectaculair. Op mijn andere blog kijk ik er vaker naar. Ik was vorig jaar blij verrast toen er na een melding in een nieuwsbrief op een dag een paar duizend mensen hadden gekeken. Dat streelt toch wel.
Op wat voor manier en waar, maak je kenbaar dat je een nieuw blog hebt geschreven?
Zodra ik mijn blog heb gepubliceerd, druk ik op het Twittericoontje en deel het op Twitter en daarna op Facebook. Op Twitter deel ik het soms (maar ik vergeet het vaak) een aantal keer. Op Facebook maar een keer. Ik heb wel eens wat geprobeerd met automatische Twitterberichten, zodat ik het niet meer vergeet en zodat ik het op betere tijden dan 23.34 uur 's avonds, kan plaatsen. Maar dat is me (nog) niet gelukt. Ik moet me daar maar eens in gaan verdiepen. Google+ heb ik wel, maar snap ik niet. En ik heb een paar trouwe volgers met hun icoontje op mijn blog staan. Dat wil ik ook bij andere blogs, maar ik weet nog steeds niet hoe dat moet.
Ben je tevreden over jouw site?
Nee joh. Ik blog met het gratis Bloggerprogramma, maar ik wil natuurlijk een gelikt www-adres hebben. De naam is drie keer niets Ik kan het uiterlijk wel veranderen, maar daar ben ik dan zo lang mee bezig en ik twijfel dan steeds over de lettertypes en de kleuren en de lay-out... Ik ben niet volledig (die bio die ontbreekt), ik blog te weinig en niet regelmatig. Maar ach. Aan de andere kant ben ik blij dat er zulke gratis blogprogramma's bestaan met een voorbedachte lay-out voor mensen die weinig tijd en sjoege hebben. Die naam verander ik nog wel een keer en ooit blog ik gewoon elke dag.
Wat vind je van de reacties van lezers op jouw blog?
Ik vind het heel fijn om reactie te ontvangen. Als je dan eenmaal klaar bent met je verhaal en het de wereld instuurt, wil je natuurlijk wel weten wat men er van vindt. Ik krijg de meeste reacties op mijn verhalen over Pepijn. Dat is logisch, maar ook fijn. Mijn eerlijkheid en openheid wordt gewaardeerd. En soms help ik er iemand mee die met hetzelfde worstelt.
Wat ontzettend goed idee dit bloginterview! Het is leuk om te doen en ik leer me zelf ook weer een beetje kennen. Want ik weet nu beter dan ooit dat ik meer wil schrijven, dat ik al die ideeën die ik in mijn hoofd heb echt vorm wil gaan geven (nou ja, minstens de helft) en dat ik er echt eens voor moet gaan zitten om de site mooier te maken. Ik heb wel een soort neiging om een virtueel stokje door te geven aan een andere blogger. Maar dat is de taak van Mary. :-) Neem ook eens een kijkje op haar site (www.marysjabbens.nl/) en lees dit maar eens.