'Wat staat er op je arm?', vroeg ik aan
Julian (11) 'O', antwoordde hij, 'Er staat hat en had. Ik wist niet
meer hoe je het schreef.'
'Ik heb het schoolreisje al in mijn
agenda gezet,' ze Finn (9). Er stond: 'soolreis blaidop'
'Wat ruikt het hier vies!', riep ik
uit. Pepijn (4) zei: 'Mij ruike ook ill.'
Pepijn heeft ESM, daar schreef ik al
eerder over. Ernstige Spraak Moeilijkheden. Hij gaat daarvoor naar
speciaal onderwijs. Ze letten daar sterk op dyslexie. Er schijnt een
grote overlap tussen ESM en dyslexie te zijn.
'Schrijf je 'terug' nu met een of twee
erren?', vroeg mijn man. Ik wilde roepen: Dat weet je nu toch wel,
maar zei niets. Want: dyslexie.
En zo kwam het dat ik in de wereld van
'dyslexie' dook. Ik googelde en kwam op tal van sites met
onwaarschijnlijk veel informatie. Ik las over speciale hulpmiddelen,
diagnoses, behandelingen en ervaringen op school. Ik las over de
worstelingen, het onbegrip, de opluchting en over nog meer
worstelingen. Met school. Met de samenleving. Met de
zorgverzekeraars. Met instanties. Met behandelaars. Met methodes. Er
was zoveel informatie. Er zijn dyslexiesteunpunten, dyslexieforums,
dyslexiestartpagina's, dyslexiemethodes, dyslexiebrillen,
dyslexieboeken... Er zijn mensen die dyslexie beweren op te kunnen
lossen in een paar weken. Er zijn mensen die beweren dat dyslexie
niet bestaat. Er zijn mensen die beweren dat dyslexie te vaak wordt
toegekend. Er zijn mensen die beweren dat dyslexie gewoon een andere
manier van 'kijken' is. Er zijn mensen die beweren dat dyslexie
behandeld kan worden met speciale hulpmiddelen. Er zijn mensen die
beweren dat dyslexie nooit meer over gaat. En zo zijn er nog veel
meer beweringen.
En door al die informatie zag ik het
bos nog wel, maar de bomen niet meer.
Het werd tijd om eens wat dingen op een
rijtje te zetten. En dit durf ik nu met enige zekerheid vast te
stellen:
- Dyslexie is een aangeboren 'afwijking', die in sterke mate erfelijk is.
- Dyslexie bestaat er in verschillende vormen. Zo kan het zijn dat je prima kunt lezen, maar slecht kunt spellen.
- Dyslexie is 'een andere manier van denken en informatieverwerking'. Niet per se slechter of beter, maar anders. Anders dan de meeste mensen denken en anders dan degenen die ons schoolsysteem hebben bedacht.
- Dyslexie wordt slecht herkend bij (hoog)begaafdheid
- Er wordt in Nederland aan te veel kinderen een dyslexieverklaring afgegeven in vergelijking met andere landen.
- Je krijgt de diagnose en eventuele behandeling van dyslexie alleen vergoed uit de basisverzekering als er sprake is van 'ernstige dyslexie'. Ik ben er nog niet uit wat dat dan weer inhoudt.
- Er lijkt een grote overlap tussen dyslexie en andere 'aandoeningen' te bestaan, zoals ADHD en autisme. Soms wordt het zelfs met elkaar verward en krijgt een kind het etiket ADHD, terwijl hij 'alleen maar' dyslectisch is.
Ik heb het aangekaart op school. Bij
Julian gaat er nu serieus bekeken worden of er inderdaad sprake is
van dyslexie. Bij Finn moet ik het balletje nog maar eens gaan
opgooien. Pepijn is nu nog te jong om daar iets zinnigs over te
zeggen. Gelukkig is de school daar ook zelf heel alert in.
Ik wacht ondertussen af en google nog
een tijdje door. Ongetwijfeld wordt dit verhaal nog vervolgd...
