Balans

Sommige mensen zijn er goed in: leven. Bij hen loopt altijd alles op rolletjes. Het huis is spic en span, er liggen geen vergeten kliekjes in de koelkast, de bezem ligt niet verticaal over het looppad naar de schuur toe, maar staat netjes tegen de schuur aan. Zij doen vervelende klusjes altijd eerst voor ze aan leuke klussen beginnen. Sokken met gaten er in worden direct weggegooid en niet met gat en al weer in de la gestopt. De kleren liggen op keurige stapeltjes in de kast, de kerstspullen staan op 2 januari op zolder en liggen niet nog een maand op de overloop. Schilderijen hangen recht, er ligt nooit stof onder het bed, ze spoelen altijd de borden af voor ze de vaatwasser in gaan en ze eten vrijwel nooit met een bord op schoot voor de televisie. En Robert ten Brink kan altijd zomaar binnen vallen, want hun haar zit altijd goed, ze hebben nooit hun shirt per ongeluk binnenstebuiten aangetrokken en ze zijn altijd al lang klaar met eten, zodat er ook geen bordjes met boterhamkorsten liggen en die paar kruimels die op de grond gevallen zijn, zijn al lang en breed opgeveegd en niet onder de bank geschopt.

Je voelt hem al aankomen: zo ben ik niet. Ik wil wel heel graag zo zijn. Want dan is het leven waarschijnlijk prettiger. Ik erger me suf, omdat ik dat witte t-shirt toch met de donkere was heb mee gewassen, omdat hij anders zo heel alleen achter bleef in de wasmand en nu dus een beetje grauw geworden is. Ik irriteer me dat de batterijen uit de afstandsbediening vallen,omdat het klepje kwijt is geraakt en het plakbandje waarmee de boel is vastgezet al weer loslaat. Ik zucht diep als ik een la niet open krijg, omdat er veel te veel in ligt en ik niet weet waar ik dan al die plastic bakjes en bekertjes moet laten die ik ook niet weg wil gooien, want het is zo handig als de kinderen (of ikzelf) willen schilderen en het als verfbakje willen gebruiken. Ik hap naar adem als ik de telefoon wel hoor over gaan, maar hem niet kan vinden, omdat hij niet terug op zijn plekje is gezet en nu ergens onder een stapel handdoeken, boeken, tablets, Donald Duckjes, of alleenstaande sokken terecht is gekomen. Die sokken gooi ik trouwens ook niet weg, want je weet maar nooit of de partner weer op komt duiken uit de duistere plekken van het huis waar sokken heen gaan als ze van hun wederhelft af willen en anders maak ik er ooit nog wel eens hele leuke creatieve grappige en professionele handpoppen van die ik voor veel geld ga verkopen zodat ik eindelijk eens echt rijk kan gaan worden.

Ik droom van een opgeruimd en georganiseerd leven. Ik kan ontzettend blij worden als ik een hele middag met een kamer ben bezig geweest en alles (min of meer) weer op zijn plek staat. En met elke vuilniszak die ik weggooi, voel ik mezelf ook opgeruimder en leger worden. Ik sta dan uiteindelijk in de deuropening weer een potje te zuchten, maar nu van genot en kan me maar moeilijk losmaken van het perfecte plaatje wat ik zelf heb gecreëerd. Ik barst dan van de energie en het is dat ik kinderen van school moet halen, verantwoorde maaltijden moet koken of brieven moet posten die allang gepost hadden moeten worden (kerstkaarten op 27 december, dat idee) anders zou ik wel met elke kamer in het huis door willen gaan.

Om aan mijn behoefte voor orde en netheid te voldoen, kijk ik graag naar plaatjes van perfecte huizen. Ik heb ontzettend veel woonbladen die op de wc, in de gang, op de overloop, naast mijn bed en in de werkkamer liggen en ik blader er regelmatig in om inspiratie op te doen. Daar zie ik opgeruimde, knusse, relaxte huizen waar niets te veel staat en alles een eigen plek heeft. Ik heb werkelijk geen idee waar zij hun telefoons, opladers, rekeningen, tekeningen, boodschappenlijstjes, kortingsbonnen, pennen, kleurpotloden, vazen, dvd's, usb-sticks, rolletjes pepermunt, opschrijfboekjes, tijdschriften, opgeblazen ballonnen van de Praxis, lege schoenendozen, puzzels-die-nog-leuk-zijn-voor-de-jongste-maar-niet-meer-in-de-kast-passen, agenda's, drie netjes met mandarijnen (aanbieding), batterijen (volle en lege), keycords, zonnebrillen, afstandsbedieningen (van tv, dvd-speler, digitale ontvanger en de wii), zakje met een lolly, spekje en tolletje van een partijtje, een ovenschaal van schoonmoeder die nog terug moet, sleutels, zaterdagkrant (nog niet uit) en doos met tissues laten. En dit is nog maar een greep uit mijn dagelijks terugkerende ergernis. Veel dingen hebben wel een plek, maar soms ben ik die vergeten en soms is het gewoon handiger om het voor het grijpen te hebben. In de woonbladen reppen ze niet over alledaagse rommel, die bestaat gewoon niet of hangt heel stylish aan de magneetverf behandelde muur met te gekke magneten, die allemaal bij elkaar passen en waar nooit een reclame-exemplaar bijzit. Zelfs de kaarten die ze ontvangen en de uitnodigingen voor allerhande bijeenkomsten passen altijd heel goed bij elkaar, qua kleur en vorm. (En ik verdenk ze er sterk van dat hun kinderen net zo lang tekeningen moeten maken tot dat die er ook weer bij passen.)

Maar gelukkig is er Pinterest. En daar blijkt dat de behoefte aan opruimen, orde en netheid bij veel mensen leeft. Zoek maar eens op 'organise' en er gaat een wereld voor je open. Ik weet nu ook wat 'clutter' betekent, dat was tot vorig jaar nog een volkomen onbekend Engels woord voor me. 'Clutter' is rommel, opeenhoping, verzameling, bende en chaos, of zoals een Engels woordenboek het omschrijft: 'Excessive physical disorder'. En op Pinterest vind je veel, heel veel, manieren om die 'clutter' in te dammen. Kasten vol met opgeruimde dozen, lades met gesorteerde sokken, planken met bij elkaar horende manden, wanden waar emmertjes aan hangen vol met potloden, stiften en pennen, schoenen gesorteerd op kleur, opladers gewikkeld in handige elastiekjes, een kleerhanger wordt hergebruikt als plakbandhouder (in de woonbladen noemen ze gekleurd plakband trouwens 'masking tape'), sieraden hangen aan koffiebekerhouders en glazen potten ('mason jars') worden hergebruikt om schroefjes, oude legosteentjes, kruiden, usb-sticks of kralen in op te bergen. Er staan voorbeelden van lijstjes die je in de keuken op kunt hangen, zodat je af kunt strepen dat je op maandag de wc's moet schoonmaken, op dinsdag de vuilnis moet wegbrengen en op woensdag gehakt moet kopen.

Ik schreef het al in de eerste zin: 'Sommige mensen zijn er goed in: leven.' Ook ik denk regelmatig na wat toch de zin van het leven is, wat we hier op aarde doen en wat ons gelukkig en tevreden maakt. En op een dag wist ik het antwoord: Het hoogste doel in het leven is: chaos bestrijden. Op elk niveau wordt dat toegepast. Alles moet geordend en gestructureerd worden. Chaos brengt ons mensen uit balans. Daar worden we onrustig en ongelukkig van. Ook ik. Dus ik bestrijd chaos. In mijn huis en dus ook in mijn hoofd. Dat geeft weer ruimte en rust en daar word je tevreden van. En het hoogste doel in het leven is toch wel om tevreden te zijn.

Ik ga dus weer hard aan de slag om te leren leven. Om de chaos te bestrijden en om orde en netheid te creëren. Kast voor kast, la voor la en kamer voor kamer ga ik aanpakken. Tot ik straks stuit op de kamer van mijn negenjarige zoon. Achter zijn deur bevindt zich de ultra-clutter, alsof er een explosie is geweest van knuffels, stripboeken en vooral lego. Meestal doe ik mijn ogen dicht als ik zijn bed recht wil trekken of de gordijnen wil openen. Alle moed om daar aan te beginnen zakt me in de schoenen. Maar soms moet het. Ik stop legoblokje na legoblokje in dozen en de vloer komt weer te voor schijn, de knuffels zet ik planken en ik kan zijn bed weer zien, de stripboeken leg ik recht en eventjes geniet ik van de aanblik van de nette kamer. Heel even maar, want dan komt hij binnenstormen en roept boos uit: 'Wat heb je gedaan? Nu kan ik niets meer vinden! Ik was daar aan het spelen, je hebt de poppetjes weggehaald uit mijn verhaal! Die knuffels horen daar helemaal niet en waar is de Donald Duck die ik aan het lezen was? Nu klopt het niet meer en kan ik weer helemaal overnieuw beginnen! 'Maar schat, het was zo'n rommel....' 'Het was helemaal geen rommel, alles lag juist goed! Het was precies goed zoals het was!'

En tja, daar gaat mijn theorie.

Maar ik heb een nieuwe zin van het leven: Niet de chaos bestrijden, maar in balans blijven. Voor de een is dat orde scheppen, voor de ander is dat het mooie vinden in de chaos om ons heen.

Ik wens je een evenwichtig 2014 toe!