Serieuze peuterpraat

Oké, het duizelt mij een beetje. Voorschool, extra logopedie, integrale vroeghulp, molenspreekuur, weerklank, consultatiebureau, huisarts, kno-arts, peuterspeelzaal... Allemaal instellingen en instanties waar ik met mijn peuter naar toe moet of waar ik informatie over opvraag of waar ik over nadenk of waar ik advies over krijg. Mijn peuter blijft namelijk behoorlijk achter in zijn spraak. Dat heb ik allang geleden geconstateerd, maar eerst werd het weggewuifd ('Hij praat de rest van zijn leven nog' of 'Hij is nog zo klein, het komt vanzelf wel') en daarna kreeg ik toch het advies om logopedie te gaan volgen, maar o, wat zijn die wachtlijsten lang! Nu heb ik a.s. vrijdag wéér een gesprek met het consultatiebureau. Ik kreeg een oproep voor het consult van drie jaar, zo'n drie maanden ná zijn derde verjaardag op 20 juni. Dat vond ik te laat wat betreft het gedeelte spraak. Als er dan iets geregeld moet worden, zijn alle instellingen en instanties voor minimaal twee maanden gesloten (immers: GROTE vakantie). Dus ik heb gebeld en gevraagd aan het lieve meisje van de klantenservice of ik eerder een gesprek zou kunnen hebben voor zijn spraak. Dat kon. Ze zei er alleen niet bij dat de afspraak op 20 juni geannuleerd werd en dat peuter óók gewogen, gemeten en getest werd. Zucht. Dáár had ik 'ukkepukje-ik-vind-alles-wat-nieuw-is-heel-eng-en-ik-ga-zeker-NIET-meewerken' niet op voorbereid. De paniek in zijn ogen toen hij uiteindelijk gedwongen werd te liggen om opgemeten te worden, dat nooit meer. Ik weet nu wel hoe lang hij is (99 cm), maar niet hoe zwaar. (En dat laat ik maar zo.)

Het gesprek met de wijkverpleegkundige viel ook erg tegen. Ze was best lief, aardig en welwillend. Maar ook wat onwetend, niet daadkrachtig en wat vaag. Ik kwam daar voor antwoorden welke kant ik op moet met peuter, de tijd begint immers te dringen. Ik ging weg met een nieuwe afspraak met de arts (die het beter kan beoordelen. Had dát nu even eerder bedacht!) en ik moest een vragenlijst invullen waaruit zij zouden kunnen opmaken of hij in aanmerking zou kunnen komen voor extra onderzoek. Ofzo. Ik knikte welwillend. Een vragenlijst leek me prima. Ik dacht aan een lijst waarop ik aan moest geven hoeveel woordjes hij kent, hoe zijn taalontwikkeling tot nu is geweest, of hij al zinnetjes maakt, wat hij wel en niet begrijpt. Maar het bleek te gaan om een paar vragen op een formuliertje die ik ook thuis had liggen en die met name ging over zijn slaap-, speel-, eet- en poepgedrag. Ik heb dat formulier ter plekke binnen drie minuten ingevuld. Dat ligt nu in zijn dossier en het zal me niet verbazen als dat er gewoon niet meer is. Ik zag al snel dat alleen zijn spraak achter blijft en zijn gedrag niet anders is dan bij een andere peuter. Volgens het consultatiebureau geven ze punten hij elke 'afwijking' en extra punten als je daar als ouder zorgen over maakt. Ik ben bang dat hij niet genoeg punten heeft gescoord om doorverwezen te worden...

Pas op de fiets terug naar huis, drong het goed tot me door dat ik níets was opgeschoten met het gesprek. Er is geen actie ondernomen, er is niet met mijn kind gepraat, er is niets geconstateerd. Het magere resultaat was dat ik een nieuwe afspraak had vijf dagen vóór de oorspronkelijke afspraak.

Morgen is het vrijdag, de dag van de afspraak. Ik hoop dan veel antwoorden te krijgen. Wat moet ik doen met mijn mannetje? Kan hij naar een voorschool of zijn de wachtlijsten té lang? Is er een andere school of instantie waar hij terecht kan? Moet hij onderzocht worden? Moet de logopedie intensiever worden? Soms denk ik dat hij ook wat achter loopt in zijn ontwikkeling. Komt dat door zijn gebrekkige communicatieve vaardigheden of niet? Komt dat door de vergelijking met zijn broers, die wél snel waren met praten en andere vaardigheden? Waren zij gewoon echt heel snel en voorlijk en is peuter wat langzamer waardoor het lijkt of hij achterloopt? Wat moet een kind van drie jaar en drie maanden eigenlijk al kunnen? En als er iets ondernomen wordt, moet ik dan van hot naar her met mijn kind? Het is een sensitief kereltje die erg moet wennen aan nieuwe mensen en situaties, voor je het weet ben je weer een paar weken verder eer je zijn vertrouwen hebt en resultaat kunt boeken....

Kortom, ik hoop en verwacht morgen veel antwoorden te krijgen. En dat er actie wordt ondernomen. Na de vakantie duurt het nog maar een half jaar voor hij naar school gaat. Dat is weinig tijd, erg weinig tijd. Kijk maar eens hoe snel de afgelopen drie jaar zijn gegaan: