Waarderen: het lelijke eendje

Mijn jongste zoon van drie heeft heel veel boeken. Zijn kast puilt uit, ze liggen op de grond, in een hoek en in zijn bed. Er zitten hele verantwoorde boeken bij. De 'must-haves' voor elke peuter, zeg maar. Literaire juweeltjes zijn het, met tekeningen van dé beste illustrators, geschreven door dé kinderboekenschrijvers uit binnen- en buitenland. Ik noem een Thé Tjong Khing, een Max Velthuis, een Fiep Westendorp, een Jet Boeke, een Annie M.G., een Eric Carle. 


Maar er zitten ook hele simpele boekjes bij. De boekjes die voor een paar stuivers bij het Kruidvat liggen of bij zo'n boekwinkel die alles opkoopt wat los en vast zit en dat vervolgens in goedkope panden met veel tl-verlichting dat weer probeert te verkopen. Boekjes die je even makkelijk in je tas stopt voor onderweg, als klein cadeautje voor een lange autorit of gewoon omdat je sowieso van boeken houdt en je je kind ook zoveel moois gunt. 


Eén van die goedkope boekjes is 'Het lelijke eendje'. Inderdaad, van dat sprookje. Het is een 'droomsprookjes kartonboek'. Kartonnen boekjes zijn heel fijn en handig voor peuterhandjes, ze gaan niet snel kapot en de bladzijden sla je heel gemakkelijk om. 

Op de voorkant staat een verdrietig eendje die de rug toegekeerd krijgt van moeder Eend en haar kuikens, maar boven hem slaat moeder Zwaan liefdevol en beschermend haar vleugels om hem heen. Kortom, een prachtig boek, mooie felle kleuren, fijne illustraties. Peuter pakt het boekje best vaak uit de kast. 

Ik koester dit boekje dan ook behoorlijk. En niet alleen vanwege het formaat, de illustraties, de kleuren en het klassieke verhaal. Het gaat mij vooral om het verhaal dat verteld wordt. Of liever gezegd, de manier waarop het verhaal verteld wordt. Lees mee en huiver. Het is werkelijk enorm hilarisch. Je moet even in je achterhoofd houden dat dit een boekje is voor peuters. Voor twee- en driejarigen. En al veel minder voor bijvoorbeeld vier- en vijfjarigen, waarvoor die kartonnen exemplaren vaak niet meer bedoeld zijn. Twee- en driejarigen hebben een beperkte woordenschat. Ze houden van kleine, simpele verhalen, Met weinig woorden en veel illustraties. Ze luisteren vaak niets eens echt naar het verhaal, maar wijzen op de bladzijden dingen aan die zij mooi vinden, een poes, een bloem of een auto. Goed, dat beeld heb je nu in je hoofd. 

Daar komt de tekst uit dit boekje (inclusief de taalfouten):

In een hoek op de het erf van een boerderij waren kleine eendjes geboren. Zij kwamen uit de  opengebroken eieren...maar...daar was een kleine...die staande voor moeder eend haar erg verbaasde. Zij zei: "Wat ben jij lelijk, mijn zoon!" Zijn broertjes bespotten hem en lachten hem uit om zijn lelijkheid. Hij was zo verschillend van de anderen dat zij het nodig vonden om te zeggen: "Hé jij! Ga weg hier vandaan. Je bent te lelijk om tussen ons te verblijven." Niemand vind mij aardig. "Ik ben zo lelijk!', Zei de kleine eend, starend in zijn spiegelbeeld in het water van het meer. De dagen gingen voor het eendje al huilend en eenzaam voorbij. Op een dag zag het kleine eendje een moeder zwaan in de rivier, met haar kleine zwaantjes. "Wat zie ik nu," sprak hij. "Zij lijken sprekend op mij." Het was werkelijk een schitterende verrassing voor hem. Weldra werd hij omringd door zijn nieuwe vriendjes. Moeder Zwaan kwam uit nieuwsgierigheid dichterbij en  trok zich het lot van het in de steek gelaten jonge eendje erg aan. Daarom vroeg ze hem zich bij hen te voegen. Hij was geen lelijk eendje meer. Hij was een schitterende en gelukkige zwaan. Nu begreep hij waarom hij toen hij jonger was zo verschillend was van hen waarvan hij dacht dat het zijn broers waren.'

Zijn het geen prachtzinnen? Er worden werkelijk schitterende woorden gebruikt om dit verhaal te vertellen. Vooral de laatste zin is een heerlijk toetje. Een echte uitdaging voor een ouder van een peuter. Ikzelf moest de laatste zin een keer of wat overlezen eer ik goed en wel begreep wat er stond, maar dat mag de pret niet drukken. Dat ligt waarschijnlijk aan mij en mijn ongeletterdheid. 

Nu weet ik waarom het boekje zo goedkoop was (0,89 eurocent). Ik vind het gewoon jammer dat ik de andere sprookjes uit deze serie niet heb. Ik ben zo nieuwsgierig hoe het taalgebruik daar is. Dit boekje mag nooit weg. Het is zo hilarisch, de plank is hier zo misgeslagen dat het heel erg grappig is geworden. Ik ben ook altijd weer blij als peuter dit boekje kiest. Ik mag de zachtjes voor mezelf de zinnen weer lezen en kan dan een lach niet onderdrukken. Ondertussen geef ik aan peuter mijn eigen simpele versie van het sprookje. En wijs hem op het vlindertje, het rupsje en de bloemetjes.